امام صادق علیه السلام کاملترین مفاهیم و مفیدترین ارشادات و بهترین راهنمایىها را در زیباترین کلمات در میدان حیات انسان قرار داده است.
آن حضرت علاقه دارند انسان خود را از انواع ظلمتها برهاند و به نور صدق و صفا، وعشق و علاقه به حقایق آراسته کند و جز اللّه محورى در زندگى براى خود باقى نگذارد، از خودیت خود خویش را نجات داده و با تمام وجود در حرارت حقیقت آب شود.
از وادى حدود به در آید و به فضاى بىکران معنى قدم گذاشته، شربت فناى فى اللّه را بچشد و به بقاى حضرت سرمد باقى شود.
امام صادق علیه السلام در قسمت دوم روایت چنین مىفرمایند:
در این سفر با عظمت معنوى بر توشه راه و مرکب سوارى و دوستان و قدرتت و جوانیت و مالت اصلًا تکیه مکن چه بسا آنچه را به زحمت تحصیل کردهاى و بر آن اعتماد نمودهاى دشمن تو گردند و وبال تو شوند و حاصل آنها براى تو جز زحمت و مرارت و رنج و مشقت و عذاب آخرت چیزى نباشد.
آرى، کسى که ادعا کند من به داده او خشنودم و جز رضاى حق چیزى نخواهم ولى اعتماد و دلگرمیش به غیر باشد، خداوند عالم آن غیر را دشمن او مىنماید و وبال او مىکند تا هم چون آفتاب براى او روشن شود که نه براى او و نه براى غیر او قوت و قدرت و نقشه و حیلهاى در هیچکارى نیست، آنچه قدرت و قوت است مخصوص به جناب اوست، باید با تکیه بر حول و قوت او حرکت کرد که اعتماد بر غیر، اعتماد بر هوا و آب است.
.jpg)
